بایگانی دسته ی کمتر از ۳ سال

بازی، اگر بازی باشد و کودک اگر به طور طبیعی و درست رشد کرده باشد، در هر بازی با میل بردن شروع می‌کند. و با لذت بردن از بردن، ادامه می‌دهد.

این جملات و این نظریه، ربطی به سیستم‌های غلط آموزشی ندارد. سیستم‌هایی که کودک را در چنبره‌ی رقابت دائمی و هزارتوی تلاش برای برتر بودن از دیگران سرگردان و پریشان می‌کنند.

بازی و مسابقه و بردن در مسابقه، واژه‌هایی هستند که در آموزش سنتی، با عباراتی مشابه، کودک را در جنون برتری‌طلبی فرو می‌برند. اما این سه کلمه در آموزش‌های نوین امروزی، معنایی دیگر و بسیار متفاوت دارند.
کیف و لذت از بازی‌ها دقیقا به خاطر میل کودک به بردن در آن‌ بازی‌هاست. حتی بازی‌هایی چون، آب‌بازی، برف‌بازی، گِل‌بازی و حتی عروسک‌بازی مشمول این نظرند و کودک میل دارد که در آن‌ها برنده شود.
در آب‌بازی و برف‌بازی، مشخص‌تر می‌توان میل به بردن را تشخیص داد. دقیقا کیف از این دو بازی به تلاش کودک برای بردن مربوط می‌شود. او با شور و هیجان می‌خواهد با برف یا آب بر دیگران غلبه کند و خنده‌های شادمانه سر دهد. چنین شوقی در بازی، طبیعی و درست است. حتی اگر آب‌بازی منحصر به شلپ شولوپ باشد، باز هم به نوعی میل به بردن را در آن می‌توان دید.
گل‌بازی و خاک‌بازی نیز، همین طور است. البته نه برای غلبه بر دیگران. کودک که بیهوده دستش را در گل فرو نمی‌بر د.او می‌خواهد، به آن گلِ نرم و تحت فرمانِ خود، چیزی را بسازد که در ذهن دارد. علیرغم این که ممکن است آن چیز برای ما (که از درون ذهن او خبر نداریم)، چیزی بی‌معنا جلوه کند. اما هر چه آن چیز، عجیب‌تر یا جدیدتر و ساخته‌ی ذهن خود کودک باشد بهتر است و پیروزی بیشتری را نصیب او کرده است.

🔻 بازی یعنی انجام صحیح یک کار.

صحیح در این جا یعنی آن چیزی را که در ذهن دارد، آن طور که دوست دارد، به عمل در آورد.
و دقیقا در هر بازی، کیف آن بازی، به بردنش است. مثلا الاکلنگ را در نظر بگیرید که ظاهرا (و فقط ظاهرا) برد و باختی در آن نیست. در حالی که در هر دوره‌ی آن کودک دو پیروزی به دست می‌آورد. وقتی بالا می‌رود بُرده است، چون به بالاترین نقطه رسیده است. وقتی هم پایین می‌آید، باز هم بُرده است،چون توانسته طرف مقابل را به بالاترین نقطه بفرستد.
یعنی همین الاکلنگ ساده که به نظر دارای برد و باخت نمی‌آید، پر از پیروزی‌های متوالی برای هر دو نفر است. یک نمونه‌ی کاملا کلاسیک و دقیق از بازی تعاملی برد-برد دائمی.

🔻 برد به برد بزرگ‌تر می‌شود

کودک در هر پیروزی و بردی که به دست می‌آورد، مقداری بزرگ‌تر می‌شود.
بزرگ شدن نه به این معنا که این مفهوم بزرگ شدن هم معنای مفهوم بزرگ‌سال شدن باشد.
یعنی خود کودک دارد اندک اندک رشد می‌کند. رشد فکری و ذهنی و البته حتی رشد جسمی که در کوتاه مدت قابل دیده شدن نیست.

🔻 کودک فقط از پیروزی می‌تواند بیاموزد

نه فقط کودک که حتی بزرگ‌سالان نیز فقط از پیروزی می‌آموزند نه از شکست.
این که می‌گویندکودک تا زمین نخورد، راه رفتن را یاد نمی‌گیرد، حکم لزوما درستی نیست. بسیار بهتر است اگر کودک بدون زمین خوردن، راه رفتن را یاد بگیرد. بسیاری از کودکان بدون زمین خوردن راه رفتن را یاد گرفته‌اند. حالا چه با کمک وسایلی که داشته‌اند یا به خاطر تحت مراقبت دائمی بودن. آن‌هایی هم که می‌افتند و دوباره برمی‌خیزند، از زمین خوردن نیست که راه رفتن را یاد گرفته‌اند. از همان دفعاتی آموخته‌اند که درست عمل کرده‌اند و زمین نخورده‌اند.
ضمن آن که افتادن هم به معنای باخت و شکست نیست. بلکه فقط فاصله‌ای‌ست بین دو برد.
به همین دلیل حکم « شکست پل پیروزی است» حکمی غلط است.
انسان‌ها از پیروزی است که می‌آموزند.

🔻 عادت به همیشه‌برنده‌بودن
هر بازی یا تمرین است یا مسابقه و تاکید می‌کنیم که مسابقه به مفهوم متداولی نیست که مرسوم است. مسابقه یعنی اجرای اصلی هر بازی. یعنی همان‌طور که دلش می‌خواهد. او خواهد دانست، هر بار که نبرده است ،فاصله‌ای است و تمرینی است برای مسابقه‌ای که خواهد برد.

✔️ کودک خواهد توانست بُردن را بفهمد و از آن لذت ببرد و به برنده‌بودن عادت کند.
✔️ کودک خواهد دانست همیشه می‌تواند برنده باشد. برنده‌بودن یعنی انجام صحیح بازی.
صحیح هم در برابر غلط نیست صحیح یعنی همان چیزی که در ذهنش است .

🔷 کودکان را به بازی و بردن در بازی تشویق کنیم.

نویسنده: سیدرضا تهامی

🔻اصلی‌ترین شرط یادگیری چیست؟

پاسخ این پرسش را خیلی‌ها از مادران و پدران می‌دانند. مادران و پدران دبستانکی که حتما می‌دانند: لذت بردن از یادگیری از خود یادگیری مهم‌تر است.
یعنی اصلی‌ترین شرط یادگیری این است که کودک از یادگیری لذت ببرد.

🔻 بله. تنها شرط نیست، اما …

بدیهی‌ست که «لذت‌بردن» تنها شرط برای یادگیری نیست. موضوع یادگیری باید یک یا چند شرط دیگر را هم داشته باشد: مفید بودن، ایجاد آرامش در یادگیرنده، رشد دهنده و …
مثلا رشته‌های هنری، ادبی، ورزشی، علمی و … به طور بالقوه واجد برخی از این شرایط هستند.

♥️ اما شرط اصلی کماکان این است: کودک خودش به رشته یا چیزی علاقه داشته یا علاقه‌ یابد و خلاصه آن‌که از انجام آن لذت ببرد.
وگرنه حتی بهترین چیزها نیز برای او زیان‌بار است.

تاکید داریم که خود او باید علاقه‌مند باشد
نه این‌که ما دوست داشته باشیم او در فلان رشته مهارت یابد.
نه این‌که ما تحقق آرزوهای خودمان را به اجبار و تمهیدات در او جست‌وجو کنیم.
نه این‌که ما بخواهیم مهارت و هنر او را وسیله‌ای کنیم برای نمایش در جمع‌های دوستانه و فامیلی و …

🟦 اما متاسفانه، هستند …

➖ ۱. والدینی که فرزندشان را مجبور می‌کنند به آن چیزی علاقه‌ داشته باشند که خودشان علاقه دارند.
اینان به روش‌های مختلف (حتی با ظاهر آزادمنشانه) سعی می‌کنند به فرزندشان بقبولانند که به فلان چیز علاقمندی (در واقع: باید باشی) و ..
این‌گونه والدین معمولا از هر تمهید تشویقی و تنبیهی برای موفقیت در این مسیر استفاده می‌کنند.

➖ ۲. والدینی که می‌خواهند و به جد هم می‌خواهند که کودکشان در زندگی بتواند به آرزوهای محقق نشده‌ی خود آنان جامه‌ی عمل بپوشاند.

➖ ۳. والدینی که فایده‌ی اصلی یادگیری این یا آن چیز توسط فرزندشان برایشان این است که هنر یا مهارت خاص او را در جمع‌های فامیلی یا جمع‌های دوستانه به نمایش بگذارند و پز بدهند.
نمایش‌هایی که معمولا با انگیزه‌ی قوی ناشی از چشم و هم‌چشمی برگزار می‌شود

➖۴. والدینی که …

🔷 همه‌ی والدینی که در بالا اشاره کردیم و گروه‌های دیگری که اشاره نکردیم اما کارهای مشابه با اینان انجام می‌دهند
بچه‌شان را بی‌نهایت دوست دارند.
هیچکس دیگر بچه‌ی آن‌ها را بیش از خودشان دوست ندارد.

اما از قدیم شنیده‌ایم و درست هم هست که:
دشمن دانا به از نادان دوست

به زبان ساده یعنی آسیبی که این نوع والدین به فرزندشان می‌زنند، هیچ دشمنی نمی تواند بزند.
آیا باور می‌کنید که یک مادر یا پدر بتواند برای فرزندش مانند دشمن یا بدتر از آن باشد؟

➖ حق با شماست. باور کردنی نیست.
اما متاسفانه تعداد چنین والدینی کم نیست.

عادت کنیم از یادگیری لذت ببریم.

سیدرضا تهامی

این سوال به نحوی مطرح میشود که انگار کار بسیار سختی است. در حالی که اگر شما بخواهید فرزندتان کتابخوان شود، بسیار راحت می‌توانید انجامش دهید.

🔻 به راحتی نوشیدن یک لیوان آب

هیچ کاری آسان تر، بهتر و البته لذت‌بخش‌تر از این شاید نباشد که بخواهید فرزندتان کتابخوان شود. خیلی راحت است. مثل نوشیدن یک لیوان آب. به همان راحتی که یک لیوان آب را می‌‌توانید بنوشید، می‌توانید فرزندتان را هم کتابخوان کنید.
البته هر کار آسانی از جمله همین آب نوشیدن به چیزهایی احتیاج دارد. به یک لیوان احتیاج داریم. به آب که جریان پیدا کند. در این صورت است که می‌توانیم لیوان را پر از آب کنیم، بشینیم و بنوشیم و لذت ببریم.
یعنی اگر لیوان باشد آب هم باشد، نوشیدن آب خیلی راحت است. کتابخوان شدن فرزندتان هم به همین راحتی است.

🔻 ابتدا خودتان

در اینجا خودتان همان لیوان آب هستید. آیا خودتان کتابخوان هستید؟
فرزند شما چندساعت در روز یا شب، شما را در حال کتاب خواندن و مطالعه میبیند؟
نمی‌شود خودتان کتابخوان نباشید اما انتظار داشته باشید فرزندتان کمبود شما را در این زمینه جبران کند. بنابراین ابتدا خودتان سعی کنید کتابخوان باشید. کودکی که پدر و مادرش را در حال مطالعه‌ی مداوم نبیند، خیلی سخت کتابخوان می‌شود. نه این‌که اصلا امکان ندارد. عده ای از بچه‌ها هستند که حتی اگر پدر و مادرشان کتابخوان نباشند بخاطر تاثیراتی که از اطراف میگیرند، کتابخوان میشوند. اما تعدادشان خیلی کم است و کتابخوان شدنشان هم سخت است.
در حالی که کتابخوان شدن بچه‌هایی که هر روز و شب، ساعت‌ها پدر و مادرشان را در حال خواندن می‌بینند، خیلی راحت است.

🔻 همراهی کودک با مادر و پدر

این مسئله فقط درباره‌ی کتابخوانی نیست، در مورد هر شغل یا هر هدفی صدق میکند. به ‌طور ‌مثال احمدرضا عابدزاده دروازه‌بان اسبق تیم‌ملی فوتبال است که چند ماه پیش تولد پنجاه سالگی‌اش بود. کسانی که سال ۷۶ و قبل از آن‌را به خاطر دارند و فوتبالی هستند و مسائل فوتبالی پیگیری میکردند هشتم آذر ۷۶ را یادشان است.
خوش‌ترین روز فوتبال‌دوستان ایرانی در کل تاریخ فوتبال ایران. روزی که ایران در استرالیا توانست به موفقیت برسد و یکی از پایه‌های اصلی آن موفقیت احمدرضاعابدزاده بود.

حالا این چه ربطی به کتابخوانی دارد؟ احمدرضا عابدزاده که آن روز عقاب آسیا نام گرفت، دومین دروازه‌بان ایرانی بود که این عنوان را پیدا می‌کرد. اولین عقاب ایرانی ناصرحجازی بود. گلبرگ مغرور فوتبال ایران که متاسفانه خیلی زود از میان ما رفت.
عابدزاده از همان موقع، قبل از این‌که خیلی مشهور باشد و بعدها نیز که خیلی مشهور شد، همیشه زمان تمرین و مسابقه فرزندش را با خودش می‌آورد. امیر پسر احمدرضا عابدزاده از کودکی همیشه پدرش را در حال تمرین، ورزش و دروازه‌بانی دیده است. بنابراین خیلی طبیعی بود که امیرعابدزاده نیز مایل باشد دروازه‌بان شود.
می‌دید که پدرش چه‌قدر خوب دروازه‌بانی می‌کند و مردم چه‌قدر دوستش‌دارند. به‌خاطر این و به‌خاطر اخلاق و منشش، او هم دوست داشت دروازه‌بان شود و شد. اکنون عجیب نیست که امیرعابدزاده یکی از بهترین دروازه‌بانان مطرح در لیگ پرتغال باشد. چندی پیش هم باز به تیم،ملی ایران دعوت شد.
بسیار قانونمند است که بچه‌ی عقاب، عقاب شود. فرزند آدم کتابخوان هم دقیقا کتابخوان میشود.
بنابراین اگر می‌خواهیم فرزندتان کتابخوان شود باید خودمان کتاب بخوانیم.

🔻 فضاسازی

کتاب خوان شدن پدر و مادرها شرط لازمی است و خیلی هم لازم است اما کافی نیست.
لازم است که عرصه‌ی خانه و محل رفت و آمدمان را هم مملو از کتاب و کتابخوانی کنیم. خیلی هم راحت است. همچنین بهترست هر جایی که همراه فرزندتان می‌روید، سعی کنید دنبال کتاب خوب بگردید تا او نیز عادت کند و یاد بگیرد کتاب‌های خوب را جستجو کند. حتی در خرید آنلاین کتاب کودک از سایت کتاب کودک نیز او را با خود همراه کنید.

🔻 جست و جو: شرط مهمِ کتاب خوان شدن

جست‌وجوی کتاب کودک عاملی است که یک کودک را به سوی کتابخوانی سوق می‌دهد. البته نه این که مثل بعضی از مراکز به اصطلاح فرهنگی و آموزشی در نقش دایه‌های مهربان‌تر از مادر، لیست کتاب‌های مناسب معرفی کنیم. کودک با این سیستم توجه و این پرورش گلخانه‌ای کتابخوان نمیشود. کتابخوان کسی است که خودش می‌گردد و آن چیزی را که می‌خواهد می‌جورد و پیدا می‌کند.

ممکن است بعضی کتابهایی هم که انتخاب می‌کند از دید خودش مناسب نباشد و بعد پشیمان شود. اصلا عیبی ندارد. چون همین کار روند معیارها و متر تشخیص فرزندتان را تقویت می‌کند.

🔻 بگذارید خودش متوجه شود

نکته‌ی دیگر که مهم است: وقتی شما دارید کتاب می خوانید، کتابهایی در زمینه‌هایی است که کودک نه آشنایی دارد و نه اطلاعات زیاد. نه همیشه، اما معمولا این‌طور است. می‌آید از شما میپرسد این چه کتابی است؟ چه می‌گویید؟
وقتی می بیند شما کتاب می خوانید او هم به آن کتاب علاقه‌مند می‌شود. بچه باید جست‌وجو کند. بنابراین نباید توی ذوقش بزنیم و بگوییم این کتاب مناسب تو نیست هر زمان بزرگ شدی بخوان. باید سعی کنیم تا جایی که می‌توانیم موضوع همان کتاب را ساده و مختصر برایش توضیح دهیم. ممکن است زمانی که توضیح می دهیم چیزی از توضیحات ما متوجه نشود. عیبی ندارد خودش درک می کند که الان وقت مناسبی برای خواندن این کتاب نیست. به جای این‌که شما بگویید، بگذارید خودش متوجه شود ولی این مسئله نیز به صورت یک انگیزه به انگیزه‌های دیگر کمک می کند که زودتر کاری کند تا بتواند کتابهایی که شما می‌خوانید او هم بخواند.

🔻 ساعت‌های کتابخوانی

یکی از کارهای دیگری که می‌‌تواند به کتابخوان شدن فرزندتان کمک کند، گذاشتن ساعت‌های کتابخوانی در منزل یا محل کار است.به شرطی که خودتان هم اجرایش کنید. مثل خود کتاب خواندن می‌ماند. نمی‌شود شما برنامه بگذارید اما در آن وقت خودتان به کار دیگری مشغول باشید.
اولا برنامه باید معقول باشد. ثانیا خودتان باید اجرایش کنید. ثالثا و مهم‌تر این‌که مطلقا نباید بگویید ساعت کتابخوانی است و چرا نشسته‌ای و فلان کار را میکنی؟ خودتان در آن ساعت بنشینید و مشغول کتاب خواندن شوید. اگر دارد تلویزیون تماشا میکند بگویید کمی صدایش را کم کن. دارم کتاب می‌خوانم. این قضیه نه حتما در دفعات اول و دوم اما زمانی‌که تکرار شود او ‌را هم به تبعیت از شما وامی‌دارد. بدون این‌که اجباری در کار باشد.

🔻 شیرین مثل شکلات

شما نه در مورد کتابخوانی بلکه در هر مورد دیگری وقتی دوست دارید فرزندتان چیزی یاد بگیرد یا روشی انجام دهد، یا رفتاری داشته باشد باید آن کار، موضوع و روند را برای کودک جذاب کنید. مانند شکلات خوردن.
آیا نیازیست به فرزندتان بگویید شکلاتت را بخور وقتش است؟ بنابراین برای چیزهای دیگر هم که شما میخواهید فرزندتان انجام دهد: کتابخوان شود، درسخوان شود و هر چیزی که میخواهید باشد، باید آن کار را برایش شیرین و لذت‌بخش کنید. راه دیگری ندارد. وقت مطالعه در منزل را نیز باید به شکل یک شکلات شیرین دربیاورید.

🔻 وسعت دادن به عرصه‌ی جست‌وجو

تا جایی که می‌توانید سعی کنید عرصه‌ی جست‌وجوی او را برای کتاب کودک وسیع‌تر کنید. جست‌وجوی کتاب کودک توسط خود فرزندتان شرط اصلی کتابخوان شدنش است.
حضور کتاب کودک را در خانه تا جایی که ممکن است زیاد کنید و تا جایی که می‌توانید از کتابخانه‌های محله‌تان هم استفاده کنید و همیشه کودک را همراه خودتان ببرید. چه وقتی که برای خودتان دنبال کتاب هستید چه برای او. بگذارید چشم فرزندتان به دیدن قفسه‌ی بزرگ با کتاب‌های زیاد عادت کند. وقتی رخدادهای پس از آن شیرین باشد، دیدن کتابخانه برایش لذت‌بخش خواهد بود و به صورت عادتی پسندیده درمی‌آید.
این کارها را باید به نحوی انجام دهید که بدون اجبار باشد تا به شکل یک عادت دربیاید.

عادت خیلی بالاتر از عشق است، عادت همان عشقی است که جایگاه خودش را پیدا کرده است.
عشق به مطالعه، عشق به فرهنگ هم وقتی در جان و روان انسان‌‌‌‌‌ها تجلی پیدا می‌کند که از زمان کودکی شروع شده باشد و تبدیل به عادت شده باشد.

🔻 خوشبختی در تکرار چنین خواسته ای ست

و ابراز مسرت می کنیم از این که چنین سوالی این همه پرتکرار است یعنی خیلی از پدر و مادرها این شوق و ذوق را میگویند و دوست دارند که فرزندشان کتابخوان شود و دنبال راه هایش می گردند. اما چه این شرایط را عمل کنند، چه نکنند، فرزندشان کتابخوان بشود یا نشود، همین که این حجم وسیع مردم این هجمه‌ی وسیع به سوی کتابخوان شدن فرزندشان را دارند نقطه قوت خیلی خوبی است که نشان می‌دهد به رغم همه‌ی منفی‌بافی‌هایی که توسط خودتحقیران انجام می‌شود، اکثر مردم ایران فردای بهتر خودشان را در رشد فرهنگ می‌بینند نه در چیزهای‌دیگر.

🔷 دو توصیه

➖ از هزینه کردن برای کتاب نترسید. همه چیز گران شده است. کتاب‌ هم گران شده است و پرداخت بهای یک جلد کتاب کودک هم برای اکثر مردم سنگین است. اما خیلی از هزینه‌های سنگین را هم به هر صورت داریم انجام میدهیم و جلو میرویم، کتاب را هم در این مجموعه در نظر داشته باشید و بدانید ‌نوعی سرمایه‌گذاری است که دارد صورت میگیرد.
چه قبلا که کتاب ارزان بود چه الان که کتاب گران شده است. قیمت یک کتاب معادل یا کمتر از خیلی کارهایی است که انجام می‌دهیم و به اندازه‌ی کتاب هم مهم نیستند. سعی کنیم تا جایی که در توانمان است هر چند وقت یک کتاب برای فرزندمان البته با انتخاب خودش بخریم و این ‌را به شکل یک عادت دربیاوریم.

➖ تاکید اصلی این است که فرزندتان خود باید دنبال کتاب باشد و خودش باید انتخاب کند اما معنی‌اش این نیست که اگر سوال کرد که این کتاب بهتر است یا آن کتاب؟ شما بگویید نمی‌دانم خودت انتخاب کن.
شما به هر حال مقدار محدودی پول دارید و به او می‌گویید من این مقدار می‌توانم کتاب کودک بخرم. خودت انتخاب کن و درباره‌ی کتاب‌ها توضیح دهید تا آن جایی که خودتان می‌فهمید.
به خاطر این‌که کمی با شرایط گرانی مقابله کنیم پیشنهاد می‌کنم به جز بعضی کتاب‌هایی که دوست دارد همیشه در دسترسش باشد، بقیه‌ی کتابهایی را که دنبالش است از کتابخانه ها تامین کنیم و نیز هرچه می‌خوانیم می‌توانیم هدیه دهیم و هدیه بگیریم.

---

مطالب پربازدید دبستانک

۱۰ کتاب برای تقویت روانخوانی کلاس اول

کتاب تقویت روخوانی کلاس اول

تقویت درک مطلب دبستانی ها

بهترین کتاب روانخوانی اول دبستان

خرید کتاب کودک

۴ کتاب تقویت درک مطلب کلاس اول

تقویت درک مطلب دبستانی ها

جدول کودکانه برای اول تا ششم دبستان

فلسفیدن برای اول تا ششم دبستان

روانخوانی کلاس اول

شاهنامه کودکان

خانم زمانه رحیمی از مادران آگاه و علاقه‌مند به آموزش‌های مربوط به کودکان به این سوال پاسخ بسیار خوبی دادند که در ادامه می‌خوانیم.

✍️ سلام
نه، نباید به همه‌ی سوالات پاسخ دهیم.
گاهی باید بگوییم نمی‌دانم تا او هم متوجه شود که هیچ‌کس هم چیز را بلد نیست و ما همیشه نیاز داریم که یاد بگیریم.
بعد بگوییم بگذار فکر کنم یا بگوییم بیا از گوگل سرچ کنیم یا بیا یه کتاب در موردش بخوانیم تا جواب را پیدا کنیم یا از کسی که فکر می‌کنیم می‌داند بپرسیم.
این‌طوری هم یاد می‌گیرد که ندانستن خجالت ندارد و هم یاد می‌گیرد که برای پیدا کردن جداب سوالاتش به منابع معتبر رجوع کند و به مفید بودن مطالعه پی می‌برد و عادت مطالعه و لذت یادگیری را پیدا می‌کند و هم می‌توانیم با این‌کار وقت بیشتری را با فرزندمان سپری کنیم که هردو از این زمان با هم بودن لذت ببریم و برای خودباوری واعتمادبه‌نفس کودک هم عالی هست وخود باوری‌اش تقویت می شود و…

ما هم به پاسخ ایشان اضافه می‌کنیم که این کارها باعث تقویت روحیه‌ی جستجوگری در او نیز خواهد شد.

#دوشنبه_مقاله_دبستانک

♦️ بدن سالم، زندگی زیبا
قسمت اول

💚 فرزندانمان به ما نگاه می‌کنند

بیایید اولین قسمت از سلسله مطالب #بدن_سالم_زندگی_زیبا را با مرور پاسخ‌های یک نظرسنجی آغاز کنیم. این نظرسنجی چند روز پیش در اینستاگرام دبستانک منتشر شد.

🔷 سه سوال پرسیده بودیم:
۱. میزان تحرک و فعالیت بدنی فرزند شما در روز چقدر است؟
کمتر یا بیشتر از یک ساعت
۲. میزان تحرک و فعالیت بدنی خود شما به عنوان یک بزرگسال در روز چقدر است؟ این فعالیت شامل ورزش، پیاده‌روی و … می‌تواند باشد.
۳. بین پاسخ سوال اول و دوم چه رابطه‌ای برقرار است؟
آیا هر دو پاسخ یکسان بودند یا ارتباط معکوسی بین آن‌ها وجود دارد؟

🔷 اکنون پاسخ‌ها را مرور کنیم.
حدود ۷۰ درصد از بزرگسالان گفتند که فعالیت بدنی آن‌ها کمتر از یک ساعت در روز است.
حدود ۴۰ درصد از کودکان نیز فعالیت بدنی کمتر از یک ساعت در روز دارند.
حدود ۶۶ درصد از پاسخ‌ها برای هر دو سوال یکسان بود.

در این مطلب فقط می‌خواهم به آخرین پاسخ توجه کنید. در مطالب بعدی به واسطه دو سوال اول خواهیم پرداخت.

🔷 چند وقت پیش با مادری صحبت می‌کردم که دوست داشت فرزندش کتابخوان باشد و از این گله‌مند بود که چرا اینطور نیست و از من راهنمایی می‌خواست. اولین سوال من از ایشان این بود که خودتان این روزها چه کتابی می‌خوانید؟ پاسخ جالب بود! گفتند «از زمان به دنیا آمدن فرزندم، فرصت نکرده‌ام به جز یکی دو کتاب بخوانم». به این دوستمان توصیه کردم ابتدا به کتابخوانی خودتان بپردازند و درباره‌ی این موضوع با همسرشان نیز صحبت کنند.

درباره‌ی تحرک بدنی کودکان نیز نمی‌توانیم از آنها انتظار داشته باشیم در خانه‌ای که به این موضوع پرداخته نمی‌شود، عملکرد خوبی داشته باشند. کودکان پدر و مادر را الگوی خود قرار می‌دهند.
با این مقدمه از شما دعوت می‌کنم این سلسله مطالب را دنبال کنید. هر هفته دوشنبه‌ها قسمتی از آن منتشر خواهد شد.

برای شروع چند دقیقه به این سوال‌ها فکر کنیم و پاسخ آنها را به اشترک بگذاریم.

✅ به طور معمول روزانه چند دقیقه تحرک بدنی دارید؟ این تحرک می‌تواند شامل ورزش و نرمش، پیاده‌روی، دویدن یا حتی رقصیدن باشد. اگر یک یا چند فرزند دارید، این سوال را از آنان نیز بپرسید و پاسخشان را بنویسید. کنید درباره‌ی جزییات فعالیت‌های برای روزانه‌ی خود برای ما بنویسید. فراموش نکنید که پاسخ‌های شما می‌تواند به سایر دبستانکی‌ها کمک کند. منتظرتان هستیم.

مهرزاد کریمی