این حالتی که فرزند شما پیدا کرده است ناشی از روش و عملکرد خودتان است. چرا دانش‌آموز حس نیاز به استقلال برای انجام کارهای خودش را ندارد؟ اگر بخواهید این مساله را درست کنید، یک موضوع مفصل دیگری است.
اما حالا چه کنید؟
شما کنار او بنشینید اما کار خودتان را بکنید. یک کاری انجام دهید. مثلا کتابی بخوانید. آموزشی را پیگیری کنید. یا هر کار دیگری که نیاز به نشستن و تمرکز داشته باشد.
اما همیشه این کار را نکنید
این موضوع را به شکل قاعده درنیاورید.
دنبال فرصت بگردید که قبل از این که فرزندتان بگوید پیش من بنشین، خودتان بگویید که بیا تکالیفت را انجام بدهیم. ببینم چطور انجام می‌دهی.
این کار به شما این فرصت را می‌دهد که روزهای دیگر به او بگویید که امروز فرصت ندارم و من هم باید مثل تو کار خودم را انجام دهم. حتی می‌توانید وسط کارتان از او درباره‌ی کار خودتان سوالی بپرسید. و این امکان را به او می‌دهید که او هم در صورت نیاز از شما سوالی بپرسد.
مطمئن باشید که این روش که هنگام انجام تکالیف مدام کنار فرزندتان بنشینید حتی برای آموزش کودک پیش از دبستان هم غلط است.
مثلا ما در کتاب‌های پیش از دبستان هم بالای هر صفحه از کودک خواستیم فعالیتی را در آن صفحه انجام دهد و از مربی یا والدین می‌خواهیم که موقع انجام آن تمرین فرزندش را به حال خود بگذارد تا او به تنهایی از عهده‌ی آن کار برآید.
نکته این‌جاست که این حس که کودک ببیند خودش دارد کاری را انجام می‌دهد، مهم‌تر از انجام آن کار است. این استقلال و توانمندی برای او لذت‌بخش و خوشایند است.
اما اینطور برخورد نکنید که مثلا به آشپزخانه یا اتاق دیگر بروید و با او برخورد تندی نکنید که من کار دارم و نمی‌توانم پیش تو باشم. پیش او بنشینید اما به او باج ندهید. بگذارید بداند خودتان هم آن‌جا کار دارید و دارید کاری را انجام می‌دهید. اما در مواقعی که فرزندتان نمی‌خواهد و نمی‌گوید که پیش من بنشین، گاهی خودتان داوطلبانه کنار او بنشینید و درباره‌ی کارهایی که انجام می‌دهد اظهارنظر کنید و او را تشویق کنید.
سیدرضا تهامی
سوالات خود را در قسمت دیدگاه ها بپرسید. حتما پاسخ می دهیم.
دفتر مرکزی: 02188801371
info@dabestanak.com
